लक्ष पक्षांचे थवे

चवळीची शेंग पिवळी धम्मक अशी झळकते
तिपीतिपी ऊन, श्रावणाचे गान कंठात झुलते
पाऊल पाऊल उचलता काच बिंदोली सांडते
उभ्या बंधाऱयाच्या मनाला काहीसे वाटूनही जाते
सावळ्या मेघांचे आभाळात बन मन वेटाळते
तिला कुठलीशी जुनी आठ्वण पांघरुन जाते
गोबऱ्या गालाची मजूळ बोलाची अश्शी हरखते
तिच्या निळ्याभोर अश्राप डोळ्यांना पाखरु वेढते!