पक्ष्यांचे लक्ष थवे -- ना.धों. महानोर

दिवा जळे दिवठणी
रोज काळीजकहाणी
भिंतीआड कळोखाच्या
डोळा ओथंबले पाणी
मिटे पंखात काळोख
घोर जिवाला लागणी
माय, वैराण वा-याने
मन झाले धूळधाणी.
------------------
निघताना वेशीपाशी
डोळे भिजले ग माय
इथे गुंतल्या मायेची
ओटी भरलेली सय

वाटा गेल्या दूरदेशी
तरी मन घोटाळावे
कधी तुडुंब दु:खात
डोळे माहेराला यावे
------------------

संध्यापर्वातील वैष्णवी -- ग्रेस

पाठशिवणिचा खेळ
पोटशिवणिच्यासाठी;
थोडे रडु येता येता
म्रुत्यू हसु लागे ओठी

आता तक्रारच नाही
तुम्ही शांतपणे जगा
पण देठ तोडताना
ठेवा फुलासाठी जागा
-------------------
अरण्ये कुणाची जिवाच्या तळाशी
गळे फूल आणि उडे धूळ का?
जणू तारकांच्या प्रवाहातुनी ये
कुण्या यादवांची जुनी द्वारका

दिशांच्या उमाळ्यात कोणी निघाले
निळ्या सरणीच्या पहाडावरी
जशा स्वप्नभोगातल्या मिठीला
कधी लागती अम्रुताच्या सरी

मी व्याकुळाने तुझे हात तोडून
या पोकळीला दिली साधना
घुमे राउळांच्या तळाचा पुकारा
न हातात माझ्या अता प्रार्थना
---------------------------
संध्याकाळी सूर्यसकाळी
मरतच नाही हळवे
तेच जिवाला फुंकर देती
शकुनफुलांचे दिवे.
पापामध्ये विझले नाही
पुण्यामध्ये सडले नाही
खरेच त्यांना काय हवे?
गंगेवरती स्पंद नवे?
तारक मारक वारा असुदे
लहरींवरती जगती ते
उलटुनी येता अत्तर काळे
शुभ्रपणाने जळती ते!
------------------

फुलवित चित्रे ...

फुलवित चित्रे चैत्र तुझ्या अंगी झाला धुंद
वक्षी फ़ळून वैशाख उरी लोटी दाह गंध
सौम्य जाईची मादवी भरी ज्येष्ठ तुझ्या गात्री
नेत्री आषाढ़ साठवी ओल्या काजळाच्या रात्री
मुखी घालितो श्रावण ऊन-पावसाची जाळी
रोमरोमी भाद्रपद ढाळी साळीची नवाळी
तुझ्या शब्दी अश्विनाच्या आकाशाचे चमत्कार
हाव-भाव लकारत करी कार्तिक शृंगार
तुझ्या चलीच्या डौलात मार्गाशीर्शाची श्रीमंती
गोड कन्तित पौषाच्या स्निग्ध चांदण्याची शान्ति
तुझ्या स्पर्शात माघाचे मोहरते अंतरंग
आणि हर्षात फाल्गुन उधळतो संध्यारंग
तुझ्यामुळे बारा मास अलिंगितो एक क्षणी
सार्या सृष्टीचे लावण्य पितो ओष्ठांच्या यौवने !

सूर्यनारायणा

सूर्यनारायणा नित नेमाने उगवा
अंधाराच्या दारी थोड़ा उजेड पाठवा !
मोडक्या घराच्या बिंद्रावनाशी सांजेला
दिव्याचा आधार जड़ो त्याच्या संसाराला !
ओन्जळीन भरू दे गा पाखरांच्या चोची
दु:खात पंखांना असो सवली मायेची !
आबादानी होवो शीत भरू दे दाण्याचे
तुझ्या पलखिला शब्द बांधू तुकोबाचे !

तीर्थाटन मी करित पोचलो ...

तीर्थाटन मी करित पोचलो

नकळत शेवट तव दारी

अन तुझिया देहात गवसली

सखये मज तीर्थे सारी

अधरावरती तव वृन्दावन

प्रयाग सापडले नेत्री

भालावरती ते मानससर

मानेवरती गंगोत्री

गया तुझ्या गालात मिळाली

रामेश्वर खांद्यावरती

मिळे द्वारका कमरेपाशी

अन काशी अवती भवती

मोक्षाची ही नुरली इच्छा

नको कृपा त्याहून दूसरी

तीर्थाटन मी करित पोचलो

नकळत शेवट तव दारी

लक्ष पक्षांचे थवे

चवळीची शेंग पिवळी धम्मक अशी झळकते
तिपीतिपी ऊन, श्रावणाचे गान कंठात झुलते
पाऊल पाऊल उचलता काच बिंदोली सांडते
उभ्या बंधाऱयाच्या मनाला काहीसे वाटूनही जाते
सावळ्या मेघांचे आभाळात बन मन वेटाळते
तिला कुठलीशी जुनी आठ्वण पांघरुन जाते
गोबऱ्या गालाची मजूळ बोलाची अश्शी हरखते
तिच्या निळ्याभोर अश्राप डोळ्यांना पाखरु वेढते!

ग्रेस

असतील लाख कृष्ण
कलिन्दिच्या तटाला
राधेस जो मिळाला
तो एकटाच उरला !

जरा अस्मान झुकले -- ना. धो. महानोर

ज़रा अस्मान झुकले
शुभ्र तारकांचे झेले
क्षितिजाचे रंग रेखा
संथ पाण्यात न्हालेले
रान मुकाट झालेले
पक्षी पंखात मिटले
हळु चाहूल घेताना
पाणी दाण्डात हासले

ज़रा अस्मान झुकले
स्वर मेंदित भिजले ...
ज़रा अस्मान झुकले
स्वर मेंदित भिजले
उस मळयाच्या गर्दीत
डोळे पाऊल चुकले

अशी लाखकलि बोर
अंगभर चंद्रकोर
उस मळयाच्या गर्दीत
थोड़े सांडले केशर !